Leren, wat een toestand

*Dit blog komt uit 2020, toen we H3Lab nog met zijn drieën runden*

We weten allemaal dat iets nieuws leren niet altijd gemakkelijk is. Ik weet dat ook, ergens achter in mijn hoofd. Ik zeg het ook altijd in trainingen. Dan ben ik begaan met de deelnemers die gefrustreerd zijn omdat het niet meteen lukt om dat wat ze leren, toe te passen.

Van de zomer het ik zelf weer gemerkt hoe vreselijk het soms is om iets nieuws te leren. Tuurlijk, nieuwe dingen leren is leuk. Ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Maar ooooh, wat kan het soms frustrerend zijn.

Ik ging leren surfen. Golfsurfen, wel te verstaan. Degenen die dat kunnen (of niet kunnen, omdat ze het hebben opgegeven, wat ik heel goed snap!) begrijpen nu waar ik het over heb. Het is het moeilijkste dat ik ooit gedaan heb. Je moet met een enorme plank de zee in (die met een beetje pech ook nog vreselijk wild is, met stroming enzo). Dan moet je precies op het goede moment, op de goede manier, met je handen en voeten op de juiste plaats, recht (in het midden!) op die plank zien te springen. Liggend. En dan moet je in een miliseconde zien dat je gaat staan op die plank (voor je kijken, voeten recht, plank langer vasthouden, rechtop staan, maar niet té rechtop). Niet te doen…Echt. Niet. Te. Doen. 

En dit is nog maar de beginnersvariant. Echte surfers liggen al klaar op hun plank, te wachten op de goede golf. Achter de branding. Ik denk niet dat ik ooit zover kom…

Ik had les genomen. 5 keer twee uur. In een groepje. De eerste lessen was ik boos op iedereen om me heen. Ze keken niet uit. Zij konden het wel. Ze zaten in de weg. En ik was te ongeduldig. Wilde te snel. Op de verkeerde golf. En dan moet je dus weer helemaal terug die zee in. Het was echt vreselijk. Het lukte niet. Ik was boos op mezelf, vond mezelf een loser. Ook omdat ik van tevoren serieus dacht dat ik dit zo zou kunnen. Ik ben immers sportief. En ik kan al suppen. En skiën. Nou, no way!

Zo gaat het dus als je iets nieuws wilt leren. Ineens wist ik het weer. En had ik medelijden met al die mensen in mijn trainingen die zo zaten te mopperen en te ploeteren en tegen wie ik altijd vrolijk zei: “joh, gewoon blijven oefenen, dan lukt het vanzelf, maak je niet druk.”

Ik heb mezelf gewoon de hele Learning Pit (Nottingham, J.A., 2017) door zien gaan. Ik begon met totale zelfoverschatting. Vervolgens stond ik echt bijna huilend in de zee. Ik heb er echt vaak zo bij gezeten zoals op de foto. Geen idee wat voor of achter was, waar die plank nu weer lag, met t gevoel dat ik bijna verzoop. Inwendig vloekend en heb ik meerdere keren overwogen om die plank aan de kant te gooien en gewoon een boek te gaan lezen in de zon. Tot ik ineens heel eventjes stond. En voelde hoe vet dat was. Ook al was het maar 1 seconde en lukte het de volgende twintig keer weer niet. Ondertussen kreeg ik natuurlijk steeds nieuwe instructies van de surfleraar (“look far”, “watch your hands”, “wait a little longer”…denk er een Frans accent bij, voor het complete plaatje.). Ik merkte ik dat ik het begon te snappen. Ineens keek ik al uit mezelf naar de duinen in plaats van naar mn plank. En stonden m’n handen al goed zonder dat ik daarover na moest denken. Ik merkte dat het steeds vaker en steeds langer lukte. Dat ik zelfs al overwoog om te oefenen met een bocht. En dacht dat ik nu ook wel achter de branding kon (ik ben dus nogal eens geneigd mezelf te overschatten…). Dat niet, maar ik kan inmiddels wel best aardig staan op die plank (wel de grootste en de meest stabiele, maar goed). 

Moraal van dit verhaal: iets nieuws leren (of het nou gaat om een vaardigheid of het veranderen van een gewoonte) is gewoon echt vreselijk moeilijk. En vraagt doorzettingsvermogen. En mensen om je heen die je motiveren en ondersteunen. En dan lukt het best wel. Zelfs golfsurfen…

Ik beloof in ieder geval dat ik de komende tijd nog meer compassie zal hebben voor mensen in mijn groepen die worstelen met dingen die ze aan het leren zijn. Ik zal nog meer proberen successen te vieren. Nog beter mijn best doen om de stof in kleine stapjes aan te bieden. Nog vaker te zorgen dat het ook leuk is, ook al is het leren soms ingewikkeld. Echt. Beloofd.

bron: Nottingham, J. A. (2017). The Learning Challenge: How to Guide Your Students Through the Learning Pit. Thousand Oaks