Dat is iets dat ik (of beter gezegd: wij, met H3lab Onderwijs) ons steeds vaker afvragen. Steeds vaker horen wij ‘we willen wel, maar er is geen geld’. De NPO-gelden zijn op. En nu?
Laat ik voorop stellen dat ik dit stukje niet schrijf omdat ik bang ben voor mijn eigen brood. Of dat ik het stom vind dat we nu minder werk hebben. Daar gaat het me niet om. Wij vinden onze weg wel. Het gaat erop dat scholen kennelijk vinden dat investeren in welzijn van hun leerlingen (en docenten) alleen kan van tijdelijke gelden.
En dat vind ik, op zijn zachtst gezegd, gek. Deze week zag ik verschillende posts over de verspilling van lesmateriaal. Zoveel schoolboeken die zo ongebruikt de prullenbak in gaan. Zoveel geld dat zo, zonder nadenken, over de balk verdwijnt. Al die materialen die gekocht, maar niet gebruikt worden.
Of, die hoor ik ook vaak, scholen die bakken met geld uitgeven aan bijvoorbeeld de start van het schooljaar. Met een duur ontbijt, confettikanonnen, ballonnen met opdruk, media-aandacht en toespraken van Raden van Toezicht. En dat er dan geen geld is voor een afsluitend klassenuitje. Dat soort dingen…
Wij geloven (En ja duhhhh… het is onze business. Maar het ís onze business, ómdat we het geloven!) dat welzijn op school prioriteit moet hebben. Dat veiligheid in klassen éérst komt, voor dure boeken. En dat dat dus ook terug te zien moet zijn in het geld dat eraan uitgegeven wordt.
Dat geld hoeft echt niet per sé naar ons. Of naar een van onze collega's met min of meer dezelfde missie als wij. Dat geld moet naar tijd voor leerlingen. Scholing van docenten. Lessen gericht op groepsvorming. Plezier op school. Ademruimte.
De relatie gaat voor de prestatie, leerde ik lang geleden al. En die relatie gaat over veiligheid. Dat gaat om de relatie met de docent, de relatie van de professionals in school met elkaar, en de relatie van de leerlingen onderling. Wedden dat als je daarin investeert, dat de prestaties ‘vanzelf’ komen?
Comments