Een brood bakken met een boormachine

✍🏼Geschreven door: Hanneke Zomer 

Het visiedocument van de gemiddelde school: 

“We zijn een inclusieve school, dus iedereen is welkom, ongeacht afkomst, huidskleur, religie, geaardheid, etc.” 

“Inclusief onderwijs, dat is wat we aan het ontwikkelen zijn.” 

“We zijn ons erg bewust van kansenongelijkheid, en daarom ... ” 

“We zijn een gezonde school. Energydrinks zijn niet toegestaan op onze school.”

De mensen op de werkvloer: 

“Ze hebben weer hun spullen niet op orde. Dit geeft zoveel onrust.” 

“Dat taalgebruik, echt verschrikkelijk.” 

“Hij is thuis natuurlijk zo'n prinsje, dat zijn al die jongens in islamitische gezinnen.” 

“Die ***kinderen slopen mijn tafels als ik me omdraai.” (ja, dit gebeurt echt, zowel het taalgebruik als het slopen)

Zie je het verschil? De grote maatschappelijke thema’s vliegen je (terecht) om de oren, en tegelijk raken die niet altijd de realiteit van de vloer. Begrijp me niet verkeerd, als ik ergens bewondering voor heb, dan is het voor mijn collega onderwijsmensen. Deze blog is dus ook niet bedoeld om te laten zien wat er allemaal misgaat. Maar ik wil je de discrepantie laten zien tussen schoolleiders die geweldig beleid maken, en de expertise van de docenten op de vloer, en dat die twee vaak zo'n andere taal spreken. 

Het is alsof je schoolleiders een recept laat schrijven voor het bakken van een mooi brood, en de docenten een gereedschapskist met boormachines en schroevendraaiers geeft om dat brood te gaan bakken.

En toen dacht ik dus dat het misschien makkelijker kan. Ik geef je een rondleiding door 'mijn school':

💙Alle materialen zijn ten allen tijde op school. Niet om tieners te ontdoen van al hun verantwoordelijkheden, die komen op andere plekken in het curriculum wel aan bod. Dit verkleint de kansenongelijkheid, niet iedereen heeft ouders die kunnen helpen met voorbereiden.

🧡Elke ochtend begint een aantal groepen met kookles. Daar worden de snacks van de dag gemaakt, die later in de aula liggen.

💙Iedere docent heeft een eigen lokaal (of, in het geval van parttimers, gedeeld). Open leerpleinen en hoe je dat didactisch vormgeeft is ondergeschikt aan ons kindbeeld en de aandacht die we hebben. Aandacht met een hoofdletter.

🧡Er is een grote huiskamer met goede coaches, waar je ook stil mag zijn. De huiskamer heeft ook een sportveld.

💙De collega's zijn bereid al hun beelden en beleid van traditioneel onderwijs los te laten, ook als sommige onderdelen best lijken op traditioneel onderwijs. Want laten we vooral het kind niet met het badwater weggooien. Er zijn ook bewezen effectieve interventies.

🧡Uitval bestaat niet. De school is op iedere plek een veilige leeromgeving. Je kunt dus altijd helpen met opruimen, onkruid wieden in de moestuin, spelletjes doen of chillen in de huiskamer. De gedragsverwachtingen zijn namelijk op iedere plek hetzelfde.

💙Er komen nieuwe vakken bij: Mentale gezondheid & weerbaarheid, Persoonlijke financiën, en ik hoor graag wat nog meer. Hiervoor zijn geen nieuwe docenten nodig, we bespreken binnen het team wie hier ervaring mee heeft of wiens expertise hier ligt. We zijn immers ook gewoon rolmodellen bij wie diploma's niet altijd wat zeggen.

🧡Straffen bestaan niet. Consequenties wel. Als je te laat komt, kom je daarna te vroeg. Als je iets kapot maakt, fix je het. Zowel spullen als relaties. Benadruk dat iedere keuze een gevolg heeft, en laat ze vervolgens dan ook kiezen.

Zijn we chill en moet alles maar kunnen? Ik denk het niet. We zijn vooral heel consequent en duidelijk. Zodat er binnen de kaders van de gedragsverwachtingen alle ruimte overblijft voor verbindingen aangaan en het bouwen van relaties.

Dit is naïef. Heb je wel nagedacht over de eisen van de inspectie? En wat dacht je van het landelijke schoolexamen? Hoe denk je dit te financieren in het huidige klimaat met alle tekorten? En kom maar op met al je goede vragen.

Ik geloof dat voor idealisten altijd harde reality-checks komen. Maar voor verandering is er ook hoop nodig, en dat schets ik hier. Ik heb inmiddels zoveel scholen van binnen gezien, en ik heb meer dan 12 jaar ervaring met werken met tieners. Ik heb tientallen docenten gesproken die hier direct zouden solliciteren. 

Want we willen wel, we willen zo graag! En ik weet zeker dat in ieder geval delen hiervan gerealiseerd kunnen worden. Maar niet in je eentje. Doe je mee?